کاشی کاری و رابیتس کاری,گچ کار

راویز کاری ساختمان در سقف های کاذب،گچ کاری و گچ بری،پوشاندن تیر آهن و آرماتور،پوشاندن بتن سیمانی،ترمیم ترک های ساختمانی و کارهای ترمیمی،دکوراسیون و •آرک آشپزخانه، اپن آشپزخانه، گل سقفی، راویز کاری (آرک- گل سقفی – نورمخفی – پوشش تاسیسات)، گالری تصاویر، گلوئی و نورمخفی دور سالن -گلهای سقفی-آرک آشپزخانه-پوشش کانال ها و تاسیسات سقف کاذب 09100177299-آقای شاهی,

1. راویزکاری و رابیتس کاری
2. اجرای نور مخفی
3. طراحی و اجرای کناف
4. سقف کاذب
5. راویزکاری زیر کانال کولر
6. راویزکاری نمای ساختمان
7. اجرای دکوراسیون داخلی ساختمان
8.  کلیه خدمات ساختمانی
9. جوشکاری و آهنگری ساختمان

رابیتس کاری چگونه انجام می شود؟

رابیتس ورق مشبکی از جنس گالوانیزه گرم یا پلیمر است که در صنعت ساختمان کاربرد های فراوانی دارد.
ورق گالوانیزه چیست؟

به ورق هایی که توسط فلز روی پوشش داده می شود ورق های گالوانیزه می گویند. یکی از روش هایی که به جهت محافظت از خوردگی از آن استفاده می شود گالوانیک است که فلز مادر را با لایه ای از فلز محافظ که به صورت معمول فلز روی است پوشش می دهند. در این حالت پوشش خورده شده و فلز مادر سالم می ماند که به این فرایند حفاظت گلوانیکی می گویند. نکته مهم این است که میزان مقاومت پوشش گالوانیزه متناسب با ضخامت آن می باشد و هر چه پوشش ضخیم تر باشد فلز مادر بیشتر محافظت خواهد شد.

روش حفاظت گالوانیکی یکی از اقتصادی ترین روش هایی است که برای محافظت از فولاد ها در محیط های خورنده می باشد. به همین خاطر از ورق گالوانیزه در تولید انواع رابیتس استفاده می شود چرا که باعث می شود تا رابیتس در مدت زمان کوتاهی بعد از نصب کیفیت خود را از دست نداد و در دراز مدت بدون هیچ مشکلی در ساختار بنا کارایی داشته باشد.

رابیتس متریالی است که از برش و کشش عرضی از انواع ورق گالوانیزه تولید می شود. رابیتس هایی که از جنس فلز هستند باید با استفاده از کشش عرضی و پرس ورق گالوانیزه گرم تهیه شوند تا در برابر رطوبت مقاوم باشند و دچار زنگ زدگی نشوند.
کاربرد رابیتس

رابیتس محصولی است که از آن در سقف های کاذب، گچ بری ها، پوشش تیرآهن و آرماتور ها، پوشش بتن های سیمانی، ترمیم ترک های ایجاد شده، نمای آشپزخانه های اپن، ساخت حجم های نور مخفی دور سالن ها و بسیاری از موراد دیگر استفاده می شود. از رابیتس برای ایجاد طرح های مشبک و مارپیچی بر روی سقف و همچنین ایجاد نورپردازی های مخفی استفاده می شود.

رابیتس به جهت پیوستگی سطوح دیوارها و ایجاد بستر برای نصب تاسیسات برقی و روشنایی کاربرد دارد و بهره گیری از آن موجب پیوستگی عمومی در دیوارها و سقف های کاذب شده و مانع از ترک خوردگی و ایجاد فاصله در دیوار و سقف ها می شود. این متریال را می توان در فضاهای خارجی ساختمان، سردر انواع ورودی ها و ساخت مجسمه های تزئینی استفاده نمود.
سقف کاذب رابیتس

یکی از پرکاربرد ترین انواع سقف های کاذب، سقف کاذب رابیتس است. این نوع سقف کاذب سازه ای است که به صورت معمول از میلگرد و نبشی ایجاد و رویه آن از تورهای گالوانیزه و گچ می باشد که به این نوع سقف های کاذب با تورهای گالوانیزه در اصطلاح رابیتس می گویند.
رابیتس جه مزایای و معایب دارد؟

طراحی رابیتس به گونه ای است که تمام ملات های پایه گچی به راحتی به آن چسبیده و این امکان را دارد که انواع حجم ها با آن ساخته شود. رابیتس دارای سرعت اجرای مناسبی است و تمام مصالح آن به راحتی قابل دسترس می باشد. این متریال بسیار طرح پذیر بوده و افراد متخصص فراوانی وجود دارد که بتوانند این محصول را در سازه های مختلف کار کنند. اما رابیتس معایبی هم دارد که شامل وزن زیاد، مصرف گچ بالا و همچنین محدودیت آب و هوا در اجرا لایه گچ می باشد که باعث می شود از آن در تمامی پروژه ها استفاده نشود.
مشخصات فنی رابیتس

رابیتس به صورت معمول با طول ۲۴۰ سانتی متر و عرض ۶۰ سانتی متر تولید می شود و همچنین با در نظر گرفتن پرتی محصول دارای مساحتی در حدود ۴/۱ متر مربع می باشد و در صورتی که متراژ کار را بر این عدد تقسیم شود می توان تعداد رابیتس مورد نیاز پروژه را برآرود نمود.
انواع مختلف رابیتس

رابیتس به صورت کلی بر اساس تعداد ستون و یا بر اساس وزن تقسیم بندی می شود.

رابیتس بر اساس تعداد ستون

یک برگ از رابیتس دارای تعداد معینی ستون است که به همین خاطر با این نام مشخص شده است.

رابیتس بر اساس وزن

هر ورق از رابیتس وزن مخصوص به خود را دارد و این نوع رابیتس بسته به ضخامت ورقی که برای ساخت آن استفاده شده است نام گذاری شده است. تعداد ستون هایی که در محور طولی رابیتس قرار دارد ۹، ۱۱ و ۱۳ ستون می باشد که رابیتس با ۹ ستون سبک دارای وزن ۶۵۰ گرم، رابیتس با ۹ ستون نیمه سنگین دارای وزن ۷۸۰ گرم و رابیتس ۹ ستون فوق سنگین به وزن ۹۰۰ گرم می باشد.

رابیتس با ۱۱ ستون سبک وزنی معادل ۸۳۰ گرم و رابیتس با ۱۱ ستون نیمه سنگین وزنی معادل ۸۶۰ گرم دارد. رابیتس ۱۳ ستون سبک به وزن ۸۶۰ گرم، رابیتس ۱۳ ستون نیمه سنگین به وزن ۹۳۰ گرم، رابیتس ۱۳ ستون سنگین به وزن ۱۰۰۰ گرم و رابیتس ۱۳ ستون فوق سنگین به وزن ۱۰۸۰ گرم است و البته رابیتس هایی که تعداد ستون های آن به ۱۷ برسد هم وجود دارد ولی در حال حاضر در کشور ما رابیتس با ۱۳ ستون موجود و قابل استفاده می باشد.

خواص گچ :

1 ـ زود گیر بودن 2 ـ خاصیت ازدیاد حجم
3 ـ مقاومت در برابر آتش سوزی 4 ـ آكوسیتیك بودن
5 ـ ارزان بودن 6 ـ خاصیت پلاستیكی گچ
7 ـ رنگ گچ 8 ـ رنگ پذیری گچ
ساختمان ملات گچ :
هر نوع ملاتی كه بخواهیم بسازیم باید بعد از تعیین اجزاء تشكیل دهنده آن و مخلوط كردن آنها به آن اضافه كرده و دوباره ملات را مخلوط كنیم تا ملات یكنواخت گردد ولی برای ساختن ملات گچ و یا ملات گچ و خاك باید دانه های گچ یا گچ و خاك را داخل آب بریزیم، بدین طریق كه ابتدا مقدار كمی آب در استامبولی می ریزیم آنگاه دانه های گچ و یا گچ و خاك راكه قبلاً به نسبت ضعیف مخلوط شده با دست درون آن می پاشیم تا كلیه دانه ها در مجاورت آب قرار گیرد. مقدار آبی كه یك كیلوگرم پودر گچ احتیاج دارد تا ملات شود از لحاظ تئوری 2/0 لیتر است یعنی تقریباً 20% وزن گچ.

گچ کاری در کجا مصرف میشود؟

گچ در ساختمان مصارف متعدد دارد از جمله ریختن رنگ ساختمان برای مشخص كردن اطراف زمین و پیاده كردن نقشه، ملات سازی، گچ وخاك، سفیدكاری وسنگ كاری كه درمورد اخیر برای نگهداشتن سنگ بطور موقت در جای خود تا ریختن ملات پشت آن مورد مصرف دارد و در صنایع قالبسازی و ریخته گری برای قالب سازی مصرف می شود و در كارهای طبی برای شكسته بندی مورد نیاز است.

خواص گچ :

گچ علاوه بر دو خاصیت عمده كه یكی زودگیری و دیگری ازدیاد حجم به هنگام سخت شدن است دارای خواص دیگری نیز می باشد از جمله آنكه اكوستیك است و در آتش سوزی مقاوم می باشد و ارزان و به فور یافت می گردد ودارای رنگی سفید و خوش آینه است.

انباركردن گچ :

اگر گچ بصورت فله ای در كارگاه موجود باشد باید بلافاصله مصرف گردد زیرا همانطور كه قبلاً شرح داده شد گچ میل تركیبی بالایی با آب دارد و حتی رطوبت هوا را جذب می نماید و پس از مدتی فاسد می گردد یعنی در موقع مخلوط كردن آن با آب ازدیاد حجم پیدا نكرده و سخت نمی شود. ولی گچ پاكتی را اگر به طریقه صحیح انبار كنند به طوری كه دور از رطوبت باشد می توان حتی گچ را برای مدت یكسال هم انبار نمود. برای انبار كردن گچ باید آنرا روی تخته هایی كه حداقل از زمین 10 سانی متر فاصله دارد بگذارند و فاصله پاكتهای گچ از دیوارهای انبار باید حداقل حدود 20 سانتیمتر باشد و بیش از 10 پاكت گچ را روی هم نچینند.

گچ کاری چه  نکات کاربردی در استفاده از آن  دارد؟

استفاده از قالب های گچی برای تهیه ی مدل طرح، در میان طراحان و مدل سازان بسیار مرسوم است. گچ ماده ای با قابلیت عالی قالب گیری و شکل دهی است که در عین حال، ارزان و در دسترس می باشد. اما استفاده از این قابلیت ها، تنها در صورت آگاهی صحیح طراح از خواص و ویژگی های گچ مقدور است. گچ، رام ترین ماده برای قالب گیری است، به شرطی که نیازهایش را بشناسید!

از آن جا که بیشتر طراحان با اصول اولیه و کلی استفاده از گچ، از تهیه ی دوغاب گچ گرفته تا سفت و سخت شدن و پرداخت آن آشنایی دارند، از ذکر مجدد آن ها خودداری شده و در اینجا، به نکته های کاربردی و کلیدی اشاره شده است که در اثر تجربه و مطالعه از منابع مختلف جمع آوری شده و دانستن آن ها، دامنه ی توانایی های گچ شما را برای انجام کارهایتان افزایش می دهد.

بعد از ریختن گچ به داخل آب، حدود دو دقیقه صبر کنید (بسته به نوع گچ متفاوت است). اگر هم زدن را زود شروع کنید، گچ تبدیل به یک توده ی کلوخی می شود که نرم کردن آن مشکل است.
زمان گیرش ملات گچ، به نوع سنگ گچ و دمای پخت آن نیز بستگی دارد.
اگر از آب گرم استفاده کنید، خمیر گچ سریع تر می گیرد.
هر چه میزان آب ملات گچی بیشتر باشد، گچ دیرگیرتر شده و مقاومت ملات سخت شده ی آن نیز کاهش می یابد و برعکس.
به طور کلی، مواد خارجی موجود در گچ یا آب، عمل گرفتن را به تاخیر می اندازند. البته افزایش نمک به مقدار خیلی کم (کمتر از دو درصد وزنی گچ)، باعث زودگیر شدن ملات می شود. چنانچه نمک بیش از دو درصد به گچ اضافه شود، گیرش آن به تاخیر می افتد.
اگر مقداری زاج در آب بریزیم، گچ زودگیر تر می شود.
در هنگام خشک شدن گچ، می توان برای تسریع کار، آن را جلوی بخاری گذاشت، اما اگر خیلی زیاد داغ شود که نتوان به آن دست زد، گچ نرم شده و می ریزد.
پس از این که گچ سفت و سخت شد، برای جذب آب، قدرت عجیبی از خود نشان می دهد. اگر در این حالت قطره ای از دوغاب گل رس بر روی گچ ریخته شود، به سرعت (حداکثر در مدت چند دقیقه)، به گل رس خمیر شده ای بدل می گردد. به دلیل همین خاصیت گچ است که از آن، به عنوان قالب ظروف سرامیکی استفاده می کنند.
اگر گچ را روی چوب، فلز یا خود گچ بریزید، فورا می چسبد. مگر این که ماده ای جداکننده در آن به کار رود. آهار صابون (صابون مایع شده)، برای این منظور بسیار مناسب است. دقت داشته باشید که در استفاده از این آهار، باید پیش از خشک شدن کامل گچ، آن را از مدل جدا سازید، چون این آهار بعد از خشک شدن کامل گچ، دیگر درست عمل نمی کند. از انواع فیلم ها، وازلین و سایر روغن ها هم می توان به عنوان جداکننده استفاده کرد. میزان جدا کننده از اهمیت بالایی برخوردار است. اگر ماده ی جدا کننده کم باشد، مدل اولیه به قالب می چسبد و اگر جداکننده زیاد باشد، سطح داخلی قالب ناصاف خواهد شد.
آهار را باید درست قبل از ریختن گچ، به مدل زد. اگر مدلی را آهار زده و بگذاریم نیم ساعت یا بیشتر بماند، آهار اثر خود را از دست می دهد.
گچ به شیشه نمی چسبد.
ملات گچ اگر در جوار فلزات قرار گیرد، بعد از مدتی با فلزات ترکیب می شود و ایجاد سولفات می کند.
گچ تنها ملاتی است که پس از سخت شدن، در حدود یک درصد افزایش حجم پیدا می کند.
برای پرداخت نهایی و صیقلی کردن سطوح گچی، می توانیم از گچ کشته استفاده کنیم. گچ حل شده و در حال گیرش را به طور مداوم هم زده و به آن کم کم آب اضافه کنید و هر بار آن را هم بزنید تا جایی که آب دیگر به خورد گچ نرود. ملات به دست آمده گچ کشته است که به راحتی با ماله می توان آن را روی سطوح گچ کشید و سطحی صاف و یکدست داشت.
گچ کشته اصلا مقاومت مکانیکی ندارد و با فشار اندک انگشت می ریزد، بنابراین تنها هنگامی از آن استفاده کنید که کارتان کامل شده است و تنها می خواهید سطح صاف تری داشته باشید. خلل و فرج های بزرگ را نباید با آن پر کنید، چون خیلی زود می ریزد.